خب رسیدیم به فیلم "چیزهای کوچک مثل این‌ها" . راستش رو بخوای من خودم خیلی منتظر این فیلم بودم، هم به خاطر اسمش که یه جوری آدم رو کنجکاو میکنه، هم اینکه موضوعش انگار یه چیز خاص و متفاوت بود. داستان فیلم برمیگرده به ایرلند سال ۱۹۸۵، کریسمس نزدیکه و یه آقای خوش قلب به اسم بیل فورلانگ که شغلش فروختن ذغاله، یهو سر از یه راز خیلی بزرگ درمیاره. بیل ما یه روز صبح زود میزنه بیرون که ذغال ها رو پخش کنه که میرسه به یه صومعه محلی و اونجا یه دختر نوجوون رو پیدا میکنه که تو یه اتاقک ذغال زندانی شده! بله درست شنیدین، زندانی! دختره هم میگه که پنج ماه دیگه بچه‌اش به دنیا میاد و مجبور بوده اونجا تو اون سرما زایمان کنه. حالا بیل که دلش به درد میاد، دختر رو میبره پیش راهبه‌های صومعه. راهبه‌ها هم اولش یه جوری خودشون رو نشون میدن که انگار خیلی مهربونن و میخوان کمک کنن، ولی کم کم معلوم میشه یه خبراییه! مخصوصا وقتی رئیس صومعه، خواهر مری، خیلی مرموزانه از بیل درباره خانواده‌اش میپرسه و یه کارت تبریک کریسمس پر از پول میده به زنش. اینجاست که آدم حس میکنه یه جای کار میلنگه. بعدش کم کم بیل متوجه میشه که صومعه فقط یه مدرسه عادی نیست، بلکه یه جور "مغدالنی لاندریز" عه. اگه نمیدونی چیه، بگم که اینا جاهای خیلی وحشتناکی بودن تو ایرلند که زن‌هایی که به نظرشون "گناهکار" بودن رو میبردن اونجا و مثل زندانی باهاشون رفتار میکردن. خیلی جاهای غم‌انگیزی بودن و پر از ظلم و ستم. بازیگر نقش بیل، کسی نیست جز "کیلین مورفی" عزیز دل، همون که تو "اوپنهایمر" ترکوند! آقا کیلین اینجا هم مثل همیشه فوق‌العاده است. یه جور غم و نگرانی خاصی تو چشماش داره که خیلی خوب حس رو منتقل میکنه. "امیلی واتسون" هم نقش خواهر مری رو بازی میکنه، یه راهبه خیلی مرموز و ترسناک. بازی اونم خیلی خوبه و آدم رو واقعا میترسونه. بقیه بازیگرا هم مثل "میشل فیرلی" و "کلر دان" هم خیلی خوب نقش‌هاشون رو بازی کردن. کارگردان فیلم هم یه آقاییه به اسم "تیم میلانتس". کارگردانیش خیلی ظریف و حساسه. فیلم یه جور فضای غم‌انگیز و سردی داره که خیلی خوب با موضوعش جور درمیاد. فیلمنامه هم "اندا والش" نوشته که به نظر میرسه خیلی به کتاب "چیزهای کوچک مثل این‌ها" وفادار بوده. منتقدا هم که حسابی از فیلم تعریف کردن! میگن بازی کیلین مورفی فیلم رو یه سرو گردن بالاتر برده و در کل فیلم خیلی تاثیرگذاره. تو سایت‌های معروف نقد فیلم مثل "راتن تومیتوز" و "متاکریتیک" هم نمره‌های خیلی بالایی گرفته. امیلی واتسون هم جایزه "خرس نقره‌ای" بهترین بازیگر نقش مکمل رو از جشنواره فیلم برلین گرفته، که نشون میده بازی اونم خیلی چشمگیر بوده. البته بعضی‌ها میگن فیلم یه کم آرومه و هیجان زیادی نداره. ولی به نظر من این آروم بودن اتفاقا به فیلم خیلی میاد. چون داستان فیلم خودش یه جور غم سنگینی داره و نیازی به هیجان مصنوعی نداره. در کل به نظر من "چیزهای کوچک مثل این‌ها" یه فیلم خیلی خوب و تاثیرگذاره که به موضوع مهمی مثل "مغدالنی لاندریز" میپردازه. بازی‌های فیلم هم که حرف نداره و کارگردانیش هم خیلی خوبه. اگه به فیلم‌های درام و اجتماعی علاقه‌مند هستی، این فیلم رو بهت پیشنهاد میکنم که حتما ببینی. فقط آماده باش که یه کم غمگین بشی بعدش!